Ben çok tez canlıyımdır hemen oluversin isterim aklımdaki. İnsan tezcanlı olup da hızlıca yapınca "ama keşke şöyle olmasaymış" diyor çok kez. Bu kötü huyumu da törpülemeye çalışıyorum ben de....
Ama bu kez adım adım gidiyorum.Dikiş makinemin üstüne yaptığım nostalji köşem yavaş yavaş şekilleniyor. Elimdeki eski fotolar hep küçük boy. Çerçevelerimse büyük. Buradaki gibi hep açıklık olsun da istemedim. Bekliyordum ne zamandır. İkeada satılan ahşap küçük çerçevelerden vardı unutmuşum onları geçenlerde elime geçince fotoğraflara da uyunca bunları ele aldım...
Daha önce beyenip de aldığım bir resimden çerçevenin kenarlarına uygun olarak şeritler kestim. Dekupaj tutkalıyla yapıştırdım. Hem çerçeveye sürdüm tutkalı hem de resmin üzerinden sürdüm. Ek yerlerini kapatmak için de resimden çiçekler kesip uygun biçimde yeniden yapıştırdım. Sonra da yine çıkış alınmış (kocişkocum siyah beyaz almış hatayla ama burada güzel durdular) kelebeklerimi kesip yapıştırdım.
Kuruduktan sonra vernikledim. İki kat. Kelebekleri tek tek parmaklarımla destek vererek vernikledim. Verniklerken tatlı tatlı kıvrıldı kanatları:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder