Oğluşlarımın küçüklüğü böyle sevimli sevimli gülümsüyor bana her daim....
İpleri tutturduğum yere düğümler belli olmasın diye nazar boncukları yapıştırdım...
Tombik Deniz...
Arkadan görünüşü...
Odunlara devam edelim dimi ama. Öyle bırakmak olmaz. Yine artık malzemele, yine odun dilimleri ve çok hoşuma giden bir resimlik.....
Resimliğin çerçeve kısmı çatı izalasyonunda kullanılan bir malzeme. Adını bilmiyorum açıkcası. Bu böyle ince uzun bir parça Urla'da yapılan tadilattan kalmış, kenara atılmıştı. Hemen arabaya attım ne olur ne omaz:))))
Aklımda çerçeve yapmak vardı ama nasılı yoktu açıkcası. Bir akşamüstü dellendim resmen, ilk kez dekupaj testeresini kullanarak parçaları kestim. Uygun yerlerden matkapla delerek ip geçireceğim yerleri hazırladım.
Yukarıda görülen minik dilimlerimi de deldim. Sonra çerçeve kısmını çiviyle çakarak birleştirdim ki epey zorlandım. Çiviye gelen bir malzeme değil dağılabiliyor, bir de minik çivilerle parmak hedef olabiliyor. Bir güzel vernikledim tüm parçaları daha sonra...
Sonraki aşama da ise dilimler ip yardımı ile çerçeve ile buluştu. Aralarda ip potlukları da olmuş azıcık....
Üzerine de hep eski fotolar:))) İtiraf ediyorum en zor aşama buydu. Sonuçta fotoğraflar kesilecek. Hangileri kurban edilecek. Ama güzel de olsunlar...Resmen tüm albümleri tekrar tekrar karıştırdım. Bu arada bir güzel bakmış da oldum tabiki:))) Devrim'le benim taa tanışmadan önceki fotolarımız, çocukların bebeklik fotoları......Salonum fotoğrafçı dükkanına döndü yerden bir foto bakıyor.....
