İstanbul'daki bir abim elindeki filmlerden taratıp gönderdi geçenlerde bu fotoğrafları. Gerisi çokkkkk daha. O zamanlar ne kadar da çok çektirirmişim. İşte çömezlik günlerimden. Araya oğluşlarımı serpiştirmesem de olmazdı ama.....
ay ne güzel olmuş ...eski resimler hep önemlidir benim için.Annemin ilk okul diplomasını bulmuştum 2 yıl önce .orada bir resmi vardı.Fotoğrafını çekip bilgisayarıma kaydettim.Şimdi bakıyorum da kızım da anneme benzeyecek galiba..eskilere sahip çıkmak gerek bencede...
Evet Hatice keşke hiç büyümeseler. Hele Ada'nın bebekliği....
suhuba:))
asosh koca yeşil bir çantam var. Orada kutuların içinde bir dünya siyah-bezay fotoğraflarım vardır. Yıllarca yangında ilk kurtarılacak şeydi o çanta. Oğluşlardan sonra itildi bir kenara. Geçenlerde karıştırmak geldi aklıma. Resmen yüzümde koca bir gülümsemeyle her kutuyu açıp baktım tek tek...
aynı anda birbirimizi ziyaretetmişiz demekki....yüzünü gördüğüme çok memnun oldum,ayrıca çk da beğendim...resimler çok güzel,oğluşlarınla beraber daha nice nice güzel günler diliyorumcanım,hayırlı ramazanlar....
Bilmemki Nazan. Bunlar hep İstanbul'da çekilmiş fotolar. Ben 94'te üniversiteyi kazanıp gitmiştim İstanbul'a. 95 yılında da Cumhuriyette çalışmaya başladım. 2003 sonunda da yeniden İzmir....
Sanırım tanışmamışız.Sen benden epey küçüksün.Ben 87 de Eskişehirde üniversiyete başlamıştım.Sonra da hep Ankara.Ama bir dönem Cumhuriyet gazetesini ve ekini çok okurdum.İpek Çalışlar'ı sevmezdim ama Berat Günçıkan'ın yazılarını çok severek takip ederdim.Sanırım yazdıkların bana çok yakın geldiği için böyle düşündüm Saadet..
Berat hanımın kendisi de çok neşelidir. Keyifli bir insandır...Ben eğitim ve sağlık muhabiri olarak görevliydim. Ama ağırlıklı olarak sağlık haberleri hazırlıyordum. 2 yıl kadar da İzmir'de çalıştım dönünce.
Albüm yapacak gibi değil, sayıları çok çok fazla. Çoğunda da ben varım. Yani görmesin millet ne kendini beğenmiş derler. (İlk gazetede çalışmaya başladığımda fotoğrafhanede teknik de öğrenmeye çalışmıştım bir süre. O zamanlar çekilmiş, baskısı yapılmış tonla foto yani...)
Yıllar fiziğini, yüzünü hiç değiştirmemiş çok şanslısın:)
YanıtlaSilÇok nostaljik olmutur :)
YanıtlaSil:)) nostalji
YanıtlaSilçok tatlısın hele oğluşların minik hallerine bayıldım
ay ne güzel olmuş ...eski resimler hep önemlidir benim için.Annemin ilk okul diplomasını bulmuştum 2 yıl önce .orada bir resmi vardı.Fotoğrafını çekip bilgisayarıma kaydettim.Şimdi bakıyorum da kızım da anneme benzeyecek galiba..eskilere sahip çıkmak gerek bencede...
YanıtlaSilFadiş ben her zaman tombik oldum. Bir ara ciddi ciddi kilo vermiştim. Sonra evlilik ve çocuk-bir çocuk derken özüme döndüm:)))
YanıtlaSilEvet Hatice keşke hiç büyümeseler. Hele Ada'nın bebekliği....
YanıtlaSilsuhuba:))
asosh koca yeşil bir çantam var. Orada kutuların içinde bir dünya siyah-bezay fotoğraflarım vardır. Yıllarca yangında ilk kurtarılacak şeydi o çanta. Oğluşlardan sonra itildi bir kenara. Geçenlerde karıştırmak geldi aklıma. Resmen yüzümde koca bir gülümsemeyle her kutuyu açıp baktım tek tek...
aynı anda birbirimizi ziyaretetmişiz demekki....yüzünü gördüğüme çok memnun oldum,ayrıca çk da beğendim...resimler çok güzel,oğluşlarınla beraber daha nice nice güzel günler diliyorumcanım,hayırlı ramazanlar....
YanıtlaSilBiz tanıştık mı acaba Saadet.Resimlerden o kadar yakın geldin ki..
YanıtlaSilTeşekkür ederim Tülin:))
YanıtlaSilBilmemki Nazan. Bunlar hep İstanbul'da çekilmiş fotolar. Ben 94'te üniversiteyi kazanıp gitmiştim İstanbul'a. 95 yılında da Cumhuriyette çalışmaya başladım. 2003 sonunda da yeniden İzmir....
Sanırım tanışmamışız.Sen benden epey küçüksün.Ben 87 de Eskişehirde üniversiyete başlamıştım.Sonra da hep Ankara.Ama bir dönem Cumhuriyet gazetesini ve ekini çok okurdum.İpek Çalışlar'ı sevmezdim ama Berat Günçıkan'ın yazılarını çok severek takip ederdim.Sanırım yazdıkların bana çok yakın geldiği için böyle düşündüm Saadet..
YanıtlaSilBerat hanımın kendisi de çok neşelidir. Keyifli bir insandır...Ben eğitim ve sağlık muhabiri olarak görevliydim. Ama ağırlıklı olarak sağlık haberleri hazırlıyordum. 2 yıl kadar da İzmir'de çalıştım dönünce.
YanıtlaSilMadem bu resimlere el attın onları çanta içinden kurtarıp bir albüm yapmanın zamanı gelmiş demektir, özellikle siyah beyazları:))
YanıtlaSilAlbüm yapacak gibi değil, sayıları çok çok fazla. Çoğunda da ben varım. Yani görmesin millet ne kendini beğenmiş derler.
YanıtlaSil(İlk gazetede çalışmaya başladığımda fotoğrafhanede teknik de öğrenmeye çalışmıştım bir süre. O zamanlar çekilmiş, baskısı yapılmış tonla foto yani...)